“Het veld van de dood ” Is al lange tijd bij me. Het lijkt dat dat pas is gekomen sinds de dood van Sander, echter is het een rode draad door mijn leven. Altijd nieuwsgierig en zoekend naar antwoorden, zat ik altijd in de diepere vraagstukken en kon verdwijnen als ik...
“Vieren en rouwen, de eenheid” In december ben ik 41 jaar geworden, het blijft me fascineren hoe toch bij elke viering de rouw komt kijken. Er zit aardig wat gelaagdheid in en ik probeer je mee te nemen hierin. Want wat we willen is het leven vieren, ik weet hoe...
“Just Breathe, Pearl Jam” Ik vlieg terug in de tijd, was dit nou tijdens de uitvaart van San. En hoezo zat ik daar ineens, tegenover zijn kist, dit nummer horende…Het is en was waanzin. De muziek voert me terug naar het moment waarin ik mezelf bevond waar ik niet...
“Vastzitten en rusten in de pijn” Vastzitten in pijn. Het lijkt soms mijn grootste hobby, hoezeer ik deze plek ook haat. En nu zit het juist in dat laatste. Mijn oordeel en weerstand. Daardoor blijf ik vastzitten. In een soort eigen gebouwde gevangenis met gedachten...
“Zachte harde dagen” Het is december en deze maand is de donkerste van het jaar. Het nodigt uit en ik voel het al aan mijn lichaam. Rust en verstilling. De contemplatie lonkt. Hoe is het geweest afgelopen jaar voor me, hoe voel ik me? De energie draagt me naar deze...
“Je hebt het alleen te doen” Hoe vaak ik niet voorbij zie komen ‘je hoeft het niet alleen te doen’…ik begrijp vanuit waar het wordt gezegd, maar ik voel hm niet. Ik heb het wel alleen te doen. Ik heb mijn verdriet te dragen, mijn boosheid ruimte te geven, mijn lach te...
Mijn naam is Susanne Dikken, ik woon in Scheveningen, samen met mijn dochter Liv (4jr). Liv en ik hebben al veel meegemaakt, het versterkt ons en het versterkt mij in het gaan staan, in mijn waarden, mijn dromen en idealen, in dit leven. Lege ruimte De eerste jaren...