En dan weer de wat is en voelt NU dan zo anders? Alsof ik een besluit heb genomen, diep vanbinnen, het voelt zoveel rustiger en relaxter, ik kan mijn eigen gedachten ‘lezen’.
Het lijkt nu wel alsof er iemand anders aan het roer zit, die zegt JOE! tegen negatieve gedachten. Ik voel kracht en de bullshit van mijn mind heeft geen schijn van kans tegen dit heerlijke bevrijdende gevoel. Dus, daar ben ik dan. Ik voel me naakt, maar heel zeker van mijn zaak.
Diep geworteld
Ik geef mijn energie niet meer weg, mijn waarheid. Ik heb dat veel gedaan in mijn leven, dat deed ik al voor Sander overleed.
Daarna ook, ik was in shock. Ik had hulp nodig, maar wist niet hoe en wat en wie. Ik had geen energie om hulp te vragen of te ‘socializen’ wat vaak bij bezoek hoort. En dan wordt het snel stil. Het is heel pijnlijk en dat vind ik nog steeds. Het is een collectieve pijn en onhandigheid met grote emoties. Dat leer je niet op school.
Het wordt dan snel stil, sneller dan ik dacht…ik merk dat dit me nog diep raakt, voel het verdriet opkomen, de eenzaamheid, het dragen, het is en was veel. Ik voel alle mensen die rouwden en rouwen voor mij, die ik niet heb gezien in hun pijn, simpelweg omdat ik niet wist hoe het was, helaas weet ik het nu wel en zal ik het proberen anders te doen, omdat ik het weet.
Zo gaat het in het leven, ik ben niet meer naïef, ik weet dat er meer afscheid zal komen en kan daar nu ruimer in staan, ik heb diepgeworteld in mijn verdriet en die wortels geven mij stevigheid, dat geeft mij rust en vertrouwen.
Ik voel nu steeds meer vertrouwen dat ik kan vragen wat ik nodig heb, wat wil ik? Duidelijk zijn, ook in wat ik niet wil. Ik vind het nog spannend en ik voel me kwetsbaar in mijn nieuwe Ik, echter ben ik hier wel klaar voor.…ik glimlach nu ik dit schrijf. Ik voel liefde, voor mezelf, fijn…na al die jaren! En het is er, niet voor even, nee…het is er, voor atijd.